30 oktober 2020: Hij lijkt op het vliegveld kleiner dan hij in werkelijkheid is.Maar, wat is het een lieverd en heel erg slim. Na één dag oefenen, reageert hij al op het commando ‘ wachten ‘. Nog niet perfect, maar, kom op, ik heb hem nog geen 24 uur. Dat ‘ wachten ‘ vind ik een heel belangrijk commando.Denk aan oversteken, deur in en uit gaan, mensen laten passeren enz. Vanavond heeft hij zijn eerste vos gezien. Het wemelt hier van de vossen, zo vlak aan de duinenrij. Hij reageerde vrij laconiek. Keek wel maar had niet de neiging om er achteraan te gaan. Ik heb het gevoel of ik de staatsloterij heb gewonnen, zo blij ben ik met deze knapperd.

01 november 2020: Vanmorgen heb ik even op de getijden-site gekeken en waarachtig, het was om negen uur bijna laag water, d.w.z. dat je heerlijk over het strand kunt wandelen op het harde zand. BinQ in zijn tuig gehesen en door het duin aan de overkant van de flat, naar het Schapennatjesduin ( dat heet daar écht zo !) gelopen en aan het eind daarvan het strand op. BinQ schrok zich het ongans. De enorme ruimte vond hij eng/raar en was en bleef heel alert. Hij heeft nog wel even gespeeld ( uiteraard aan de riem ) met een klein hondje. Bij de jutterskeet zijn we het strand weer af gegaan en terug door het duin naar het Deltaplein/ Kijkduin. Over de Kijkduinse straat naar huis gelopen en even een omweg gemaakt door Meer en Bosch. Nu ligt er hier een grote lobbes een gat in de dag te snurken. Letterlijk te snurken. Hij steekt Iris, mijn Bordeaux dog, naar de kroon. Ik was wel zo slim om mijn fototoestelletje mee te nemen en heb deze knapperd eens even op de kiek gezet. Hij reageert echt al op wachten. Ook bij de stoplichten van de Kijkduinse straat. Heel slimme hond. Hij gaat echt wel Nederlands leren. De voor hem meest belangrijke woorden zijn: koekje, eten, uit. De rest is bijzaak. En daar ligt-ie dan, op zijn orthopedisch ( jawel !) hondenbed. Na een dag van veel lopen en ontdekken en met een volle maag na een maal van brokken met gekookt soepvlees en bouillon, is het prima uitbuiken zo.

Jullie zullen wel stapelgek van mij worden, maar dit is de enige manier waarop ik kan laten zien hoe blij ik met BinQ ben en hoe dankbaar naar jullie stichting toe, die mij niet afwees omdat  ik ‘ op een appartement ‘ woon.
Vanmorgen scheen de zon uitbundig en dat schreeuwt om een strandwandeling. Dit keer is mijn zus meegegaan en zijn we met de auto naar de zandmotor gereden.Heerlijk ! Weer met mijn hond op het strand……….

7 nov 2020: Hier even een up-date over Binq. Wij wonen nu precies negen dagen samen en ik moet zeggen: hij is super !!! Super relaxed, super lief, super zacht !!Gisteren heb ik hem midden in park Meer en Bosch, dat ligt naast de flat, los gelaten. Met klotsende oksels en klamme handen. Hij liep meteen een eind vooruit, maar bleef omkijken en wanneer ik een andere kant op ging, kwam hij snel achter mij aan lopen. Er is echter één heel groot probleem: hij is panisch voor vuurwerk. Echt blinde paniek. Ook wanneer het in de verte klinkt. Dat betekent dus de komende weken aan de lijn.Hij loopt keurig naast me mee door het park, is lief voor alle honden die hij tegenkomt, en het allerbelangrijkst: er is een goede interactie met mij. Hij blijft omkijken of opkijken, afhankelijk van waar hij loopt. En ik kijk terug en geef hem af en toe een tikje op zijn achterkant ter bevestiging. Wij vormen een goed team, al zeg ik het zelf. Ik hoop, dat we nog een paar jaar zo samen rond kunnen lopen. Ook iets heel leuks, wanneer hij gegeten heeft komt hij even naar mij toe en dan krijg ik een kwispel. Nou wordt hij ook wel erg verwend: door de brokken, die als basisvoedsel dienst doen, is er altijd een lekkere toevoeging. Dit weekeinde is dat gekookte kip. En ik moet zeggen: ik hoef hem niet aan te moedigen zijn bak leeg te eten. Kortom: een wereldhond !!! Vanmiddag even een foto gemaakt in het park……

10 nov 2020: Een prachtige zonnige herfst-middag . Dat schreeuwt om een ontspannen wandeling door park Meer en Bosch.En dan kom je een omgezaagde beuk tegen. Hierbij een kiek van BinQ met zijn makker in het kwaad, Gaius.

Zojuist zijn BinQ en ik teruggekeerd van een bezoek aan de dierenarts. Was voor ons allebei een spannend moment: hoe reageert BinQ. Niet dus. Zo mak als een lammetje liep hij achter me aan de praktijk binnen, stond braaf te wachten tot we aan de beurt waren en heeft het controle-onderzoek gelaten over zich heen laten gaan. Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat zijn rechter achterpoot ooit kapot is geweest. Het kniegewricht zowel als het enkelgewricht zijn beschadigd geweest. “je kunt het zien aan zijn lopen,” zei de dierenarts. Maar prima, hij heeft er duidelijk geen last ( meer) van. Hart goed, longen idem dito en een lichte vorm van tandplak. BinQ staat nu meteen in het systeem en krijgt vanzelf de oproep voor zijn herhaal-prikken en onderzoek. Ik ben helemaal trots op hem. Geen gespring en gehijg, stapte keurig op de weegschaal (hij probeerde wel te sjoemelen door stiekem één poot op de grond te laten staan, maar, ik ben bekend met weegschaal-sjoemelen en trapte daar dus niet in !!!) 41.3 kg. Vanmorgen om acht uur hebben we een rondje park gedaan omdat hij mij kwam waarschuwen. Hij was al uit geweest om half zeven en had toen alleen geplast. Nu moest hij weer uit en gaf dat dus keurig aan. Heel de wandeling heeft hij los gelopen. Wat een kanjer is het toch…….

Twee honden die elkaar tot vandaag slechts tolereerden,liggen sinds vanavond gezellig samen op het matras.Wat een feestje…..

Hier even een kleine up-date over mijn harige huisgenoot.Op dit moment heb ik er dus twee: BinQ en Gaius. En om even uit te waaien en alle muizenissen te verdrijven, zijn wij gedrieën bij het krieken van de dag naar de zandmotor gelopen. Gisteren ook al, maar toen was ik zo dom mijn fototoestel thuis te laten. Dit verzuim heb ik vanmorgen ruimschoots goedgemaakt. Wat is dat toch met die honden: ze willen maar niet op de kiek gezet worden. Een goede foto vergtgeduld en een nog beter humeur. Maar, zoals altijd: de aanhouder wint.BinQ is nog steeds een grote, lompe lieverd die elke wandeling in het park gezellig los loopt, hier en daar snuffelt, een geurspoor uitzet en alle andere honden straal negeert. Hij is meer het soort : scharrelkip. Hij kan genoeglijk door de struiken draven en met die grote platvoeten van hem de bagger tot in zijn oren spetteren. Wij gaan dan ook altijd via de kelder weer naar huis, want daar hangt een ( donkergrijs) badlaken om het ongedierte een beetje mee te kuisen. BinQ gaat er echt voor staan, alsof hij zeggen wil: kom op personeel, droog mij even af ! Na alle regenwandelingen in het park was het dit weekeinde zo heerlijk weer eens voluit over het strand te gaan. Dit neemt niemand ons meer af.

BinQ zit op die foto alsof het strand van hem is.Het eerste wat ik dacht toen ik de foto op de computer zag: het is een echte Spanjaard. Trots en onafhankelijk. Dat is BinQ dus ook. Hij is bereid te luisteren wanneer het hem schikt.Voorbeeldje: gisteren kwamen we op het strand een grote groep mensen tegen die overduidelijk met een stel honden aan de wandel waren die ook van een stichting of zoiets waren.Allerlei soorten en maten en alles liep door elkaar te rollebollen en te rennen.BinQ dacht: da’s leuk. Ik doe mee, en gooide zich vol overgave in de groep.Alleen jammer, dat die mensen de andere kant op liepen dan ik en BinQ was doof en blind.Het einde van het liedje was, dat de groep stil hield en mij de gelegenheid gaf BinQ weeraan mijn kant te krijgen. En hij is verzot op het duin. Daar waar hij de kans heeft, gaat hij onder het prikkeldraad door en verdwijnt het duin in. Af en toe steekt er dan ergens die gekke bek van hem boven het duin uit, want hij blijft controleren waar ik ben, maar komen, ho maar. Inmiddels ben ik zover, dat ik even wacht en dan gewoon doorloop.Dat is voor hem waarschijnlijk het teken: nou moet ik terug, anders ben ik thuisloos, en komt hij met die rare flep-flap poten van hem, aandenderen. Een leuke hond, echt waar, met een eigen wil en zoals gezegd: trots.Toch merk ik aan hem, dat hij een niet al te fijn  leven achter de rug heeft.Onverwachte bewegingen, iets wat buiten het geijkte patroon valt en dreigende voeten ( in zijn visie) doen hem in één krimpen. En dat is zo triest om te zien. Zo’n beer van een hond, die zich op zijn zij laat vallen in volle overgave.Daarom ben ik wat strengheid betreft met hem best wel soepel. Het is de bedoeling dat hij de laatste jaren van zijn leven dikke pret heeft, een lekker warm bedje en een gevulde maag.Aan de riem wandelen met hem is een feestje, Hij loopt keurig naast me, trekt niet en geeft met de regelmaat een ‘neusje’ tegen mijn hand. Dan krijgt hij een kriebel terug en zo lopen we heel wat af. Ik ben echt blij met hem.

Wat ben ik een rijk mens.Al deze prachtige vorst-dagen minstens drie keer per dag door een uitgestorven park Meer en Bosch met de honden te kunnen lopen. Daar word je zó verschrikkelijk blij van en doe je zoveel energie van op. Nu al vijf dagen op een rij heb ik een uitgelaten BinQ op sleeptouw. Hij mag van mij niet meteen bij het begin van het park los, dat mocht mijn vorige hond trouwens ook niet, omdat ik vind dat je een dier nooit vertrouwen kunt en stel, dat hij ineens iets ziet, waar hij naar toe wil, maakt dat midden in dat park niets uit, maar niet vlak bij de weg, de créche en het restaurant. Wanneer we deze opstakels gerond hebben, gaat de riem eraf en duikt ‘gekke Gerritje’ weer de sneeuw in. Wat heeft die hond een pret. Ik denk dat hij verloren tijd aan het inhalen is. Hij rent heen en weer, verstopt zich achter bomen en struiken, hapt in de losse sneeuw , kortom, gedraagt zich als een pup. Een feestje om naar te kijken.

Juni 2021:

Zoals je kunt zien is BinQ, onder protest weliswaar, helemaal klaar voor de grote voetbalwedstrijd.Dat betekent in zijn geval: uitlaten tijdens de tweede helft,want daarna, in het uitzonderlijke geval dat Oranje wint,barst er hier weer een vuurwerk los.En Binq en vuurwerk gaan gewoon niet samen.Hier thuis de stofzuiger uit de diepe gangkast halen en de deur open, zodat hij zich kan verstoppen en helemaal opvouwen. 

Hé hó !! Dat was wel een oranje leeuwenstaart !! Gaat al verschillende honden mee.Ik geef absoluut niets om voetbal, maar ben chauvinistisch genoeg om toch een voetbalspeldje op mijn vest te dragen en de hond zwaar toe te takelen met een oranje tuig en staart.Eigenlijk moet ik mij diep schamen, zo’n trotse hond zo uit te dossen.Nou ja, het hele oranje spul gaat weer in de kast tot de volgende oranje explosie.Het onweerde hier en er was vuurwerk. Dubbel op is eens zo lekker, maar BinQ lag zwaar in de rode vlekken.

Nou, vanmiddag had onze BinQ weer ‘de kolder in de kop’ en dacht in het park: hoebedoelu, luisteren ? Hij liep gewoon de struiken in en was weg.Ik roepen, maar het enige wat ik dan kan zien zijn de toppen van de, hoog uitgeschoten, brandnetels bewegen. Maar geen BinQ.Na enige tijd op de kruising van twee paden te hebben gestaan, werd ik het een pietsie spuugzat en ben verderop op een bankje gaan zitten. Zo in de geest van: uiteindelijk moet je hier toch langs om het park uit te gaan en dan ben je mijn !!!Terwijl ik daar een tijdje zat, zag ik mijn zus aankomen met Gaius en haar logeerhondje. ( de vakanties zijn weer begonnen !)Zij vroeg heel belangstellend: “heeft-ie weer de benen genomen ?” Ze bleef even staan praten en op een gegeven moment zegt ze: “hé, daar komt BinQ aan.” Vanuit een heel andere richting. Heeft hij gewoon in zijn uppie heel dat park door gekacheld en vond het waarschijnlijk tijd om eens te zien of ik toevallig op het bankje zat.Niet rennen of wat dan ook, welnee, ‘het personeel wacht wel.’De vier-uur-wandeling heeft hij noodgedwongen aan de riem gezeten, als een soort van strafmaatregel.Nu ga ik even eten voor hem maken. Hij eet vandaag zeer luxe: kleingesneden riblappen . Albert Heyn had een pak van een kilo afgeprijsd ( _ 35%) en dat is te mooi om te laten liggen. Vanmorgen klein gesneden,een zakje voor Gaius apart gehouden en de rest gekookt, zodat hij dadelijk bouillon en vlees over de brokken krijgt. Tjonge, wat heeft die hond het slecht…….Morgen de rest van het vlees dus twee dagen achter elkaar is het feest. Prettig weekeinde. Wanneer het morgen droog is, ga ik vroeg naar het strand met BinQ en Gaius.Kunnen ze even uitdollen zonder baggersmerig te worden. Zand borstel je zo uit de vacht, bagger is een ander verhaal.

…….waar ik gisteren nog heel boos op was: weer het rit aangenomen. Ik liep om hem een plezier te doen zijn favoriete rondje óm de vijver en BinQ dacht: nu even niet , en liep stoïcijns de andere kant op.Hij loopt op vier poten en gaat dus twee keer zo snel als ik, een ongelijke strijd. Binq dook ook meteen weer het onkruid in en was weg ! Ik sta daar midden op het pad, al kwijlend een hoop misbaar te maken en mijn trouwe viervoeter doet alsof hij gek is.Uiteindelijk ben ik maar weer naar het bankje gelopen, dat wordt ondertussen ons ontmoetingspunt, en daar braaf mijn tijd uitgezeten totdat onze BinQ het beliefde naar mij toe te komen. In dat geval krijg ik een bonk en een kwispel van hem en is hij de goedheid zelve. Ik heb hem de rest van de middag genegeerd. Daar heb ik hem echt mee, dat vindt hij vreselijk. 
Vanmorgen moest ik even naar Kijkduin een plant afgeven en ben met de benenwagen gegaan. BinQ mee, dwars door het duin is een leuke wandeling en alleen lopen is ook zó ongezellig. Het mag dan bij tijd en wijle een lastige donder zijn, maar BinQ is het ideale wandelmaatje: loopt braaf mee, negeert elke hond die we tegenkomen en geeft mij regelmatig een bonk. En ik tik hem dan weer op zijn rug.Maar goed, we zijn dus naar die kennissen van mij geweest, die wonen recht tegen het duin aan, vlak achter het strand.Hoewel we tot 1 oktober niet tussen 7 uur ‘s morgens en 9 uur ‘s avonds het strand op mogen, was de verleiding groot en zijn  BinQ en ik, zoals dat heet, burgerlijk ongehoorzaam geweest en tóch het strand op gegaan.Ik heb hem wel aan de riem gehouden tot aan de vloedlijnen hem toen losgehaakt.Hij werd helemaal zot. Het was laag water,  het zand langs het water was hard en liep lekker weg, maar dat kon BinQ heel niet boeien: hij plonsde meteen zo’n grote strandplas in en ging net als een pup van die gekke bokkensprongen maken. Wat heb ik genoten van die halftamme Spanjaard. Als hij op zijn kop had kunnen staan, had-ie het gedaan. Hij was zó vreselijk blij, dus je begrijpt, dat gaan we vaker doen. Feestje.Uiteindelijk over de boulevard weer terug naar huis gelopen,eten gegeven en nu ligt er een dood vogeltje uitgestrekt in de gang. Buik vol en lekker voldaan voor BinQ, en ik ben alleen maar blij met die rare kwibus.De middagwandeling in het park gaat hij, helaas, aan de uitlooplijn. Eigen schuld, dikke bult.

Ik ga mij in een donker hoekje diep zitten schamen omdat ik eergisteren boos was op BinQ. ( hij was immers even alleen een rondje park gaan doen ).Gisteren zijn we op familiebezoek naar Brabant geweest en hij heeft zich voorbeeldig gedragen.Aangekomen bij mijn schoonzus, heb ik hem eerst even uitgelaten want BinQ had dik een uur achter in de auto gelegen. Allemaal spannende nieuwe geuren, dus hij nam de tijd om hier en daar zijn geurvlaggetje te deponeren.Het weer was heerlijk en we hebben in de tuin gezeten met BinQ keurig naast me, languit in het gras.De ‘meisjes’ hebben ruim drie uur zitten kletsen en koffie drinken en al die tijd lag BinQ daar braaf te zijn.Voor we weer op huis aangingen snel een rondje met het hondje door de buurt en toen de auto in naar Delft, waar ik een schoonzus moest afzetten. “Koffie”, vroeg ze en ach,waarom niet. Zo zaten we even later bij haar op het balkon.Om half vijf reed ik uiteindelijk bij mijn flat het parkeerterrein op en als beloning met BinQ gelijk een grote wandeling door het park gemaakt, daarna eten gegeven, verse bak water erbij waarna mijn super-hond als een blok in slaap is gevallen. Zaterdag a.s. mag hij weer mee naar Nunspeet.

Vanmorgen met BinQ om negen uur naar het strand gelopen en nu net pas ( het is kwart voor twaalf ) thuis.Heerlijk rustig en BinQ genoot, dus ik ook !

Het was vandaag een prachtige dag en we hebben deze dan ook uitgebuit. Op de dag hebben BinQ en ik-zei-de-gek heerlijk door het park gebanjerd en hij bleef zowaar in mijn buurt. Wat een luxe !

Vanavond, zijn we om half negen, BinQ had toen drie uur daarvoor zijn maaltijd genuttigd ( ik ben panisch voor een maag-torsie) , samen naar het strand gewandeld. Daar hebben we rondgelopen en in de zee gespetterd tot de zon onder was en toen op ons dooie akkertje, dwars door het duin, terug naar huis. Precies tien uur waren we weer binnen en nu ligt hier een grote lobbes, helemaal uitgestrekt op zijn bed, te snurken.

Wel een paar foto’s van mijn knapperd in de ondergaande zon gemaakt.

Het is lelijk weer voor mensen met een toupetje, maar een uitgelezen moment om met de hond, BinQ dus, langs het strand te gaan. Zo kalm en sereen de zee afgelopen keer was, met BinQ op de kiek gezet voor de ondergaande zon, zo woest was hij nu. Heerlijk.

Zowel BinQ als ik zijn helemaal uitgewaaid en naast mij op zijn luxe bed ligt BinQ diep te zuchten. Hij heeft zijn ‘plekje’ nog niet gevonden en probeert of het beter ligt met je hoofd tussen en half onder de bureau-la en de kier tussen bed en bureau.

Half het bed is leeg en hij ligt volgens mij in een ongelooflijk oncomfortabele houding. Eigenwijs ? Hoebedoellu !

Los van het feit dat-ie ongelooflijk eigenwijs is en op bepaalde momenten gewoon zijn eigen ding doet en niet te corrigeren is ( misschien wel met harde hand, maar daar geloof ik niet in.), wordt hij naar mij toe steeds liever.

Mijn zus is de tweede favoriet en haar geeft hij zelfs likjes. Maar alleen dan zolang ze een ‘worstje’ in haar hand heeft. Met een worstje bedoel ik een vlees-stick. Ongeveer 15 cm lang en een centimeter dik, BinQ verraadt heel zijn familie voor zo’n vleesdingetje. ‘t Is zo jammer voor de hond zelf dat niemand ooit zijn gouden karakter heeft onderkend, behalve misschien die meneer uit Spanje waar BinQ mee op de foto staat. Nou, er van uit gaand dat hij nog wel een paar jaar op dit ondermaanse meeloopt, is het mijn plicht ( en eer ) als roedelleider hem zo’n prettig mogelijk hondenleven te geven. BinQ verdient dit zó !! Hier was het gisteren een prachtige dag, dwz geen stranddag. Volop zon, een frisse wind en in een strakblauwe lucht dreven van die dikke, witte wolken. Het was dan ook geen straf om er even flink de pas in te zetten en naar de gedoogplek bij de zandmotor te lopen. Heerlijke wandeling door het duin, over het schelpenpad naar camping ‘de Roompot’  en daar het strand op. BinQ is een lieve hond  (voor mij ) maar luistert voor geen meter, dus hij bleef aan de riem totdat we aan de veilige kant van het strandmeer liepen. Daar deed ik zijn riem af en ging hij helemaal los. Dat is toch zó leuk om te zien: die grote flep-flap poten van hem vol door het water te zien ploegen. Hij ziet kans zijn eigen rug nat te spetteren. BinQ geniet dan zo enorm van het spelen in het water en ik denk dat hij aan een inhaalrace bezig is. Hij heeft het druk met krabbetjes opgraven, zijn neus onder water duwen en vervolgens heel hard proesten, en meer van die mallig-heden. Ondanks het feit dat hij precies doet wat hij zelf wil, houdt hij me wel voortdurend in de gaten. En komt hij regelmatig terug bij me.

Omdat er verderop aan het strandmeer de spullen lagen van een aantal kite-surfers en ja, BinQ is nou eenmaal een reu die tegen ieder oneffenheidje een geurvlaggetje deponeert, ben ik met hem naar de zee gelopen. Het was eb dus goed hard zand om op te lopen. Ik vroeg mij even daarna vertwijfeld af: waar is die goede oude tijd toen BinQ alles op het strand nog eng vond. Hij liep gisteren als een dolle door de golven te rennen en schijnaanvallen te doen naar de golven. Zo leuk om naar te kijken en het geeft zoveel voldoening om die hond zó te zien genieten. Daar word ik zelf ook zo blij van. Geen betere therapie dan een BinQ.

Maandag om half elf moeten we bij de dierenarts zijn voor een manicure. BinQ heeft van die kleine tenen aan zijn achterpoten en daar groeit een nagel aan die natuurlijk niet slijt en daardoor rond gaat groeien tot de nagel de teen weer raakt. Dat is er dus nu aan de hand: ik heb geen verstand van nagels knippen bij honden en ben veel te bang hem zeer te doen. Ik ben zijn roedelleider en mág hem geen pijn doen, wel corrigeren, maar nooit en dan ook nooit, pijn doen. Vandaar het bezoek aan de dierenarts. Verder is hij zo gezond als een vis. Beetje overgewicht, maar daar wordt aan gewerkt door veel te lopen en minder eten te geven. Vandaag is het een bewolkte dag en dus geen strandgangers .Omdat er weinig of geen wind staat zijn  er ook geen kite-surfers en ben ik met BinQ naar het strand gegaan.Het was vanmorgen om tien uur doodtij, dus tussen laag en hoog water in en het strand liep alsof ik op beton wandelde. We zijn om half tien van huis gegaan en om even na half twaalf kwamen we weer binnen. BinQ heeft de morgen van zijn leven gehad: er waren twee honden in het water aan het spelen en BinQ, in een vlaag van verstandsverbijstering, ging mee doen. Een beetje grom-brommen en rollebollen en zo hard mogelijk door de zee rennen. Hij was dan ook door- en doornat. Morgen verliest hij dan extra veel haar vanwege het zeewater, maar het is wel supergoed voor zijn huid. Als je hem dan zo ziet rennen en bokken in dat water, geef je hem geen ruim acht jaar: hij gooit met die grote poten van hem en stelt zich aan als een pup. De drie honden maakten er echt een show van en andere wandelaars bleven staan kijken en genieten van de uitslovers.

Daarna weer verder gewandeld op weg naar de koffie-pot. Thuis eerst een verse bak water voor BinQ neergezet, met zijn ontbijt ernaast en toen mezelf verwend met een bar beste bak ( koffie !!).

Hoe dan ook, deze dag kan niet meer stuk.

Gisteren een totaal verregende dag met een absoluut minimum aan uitlaten van de honden. Wat een nattigheid, daar viel niet tegen aan te drogen. Aan het eind van de dag hingen er twee stinkende badlakens in de kelderbox.Maar, gisteren hebben we vandaag goed gemaakt. Een stralende zonnige morgen, om half elf laag water, fikse bries en twee honden waar ik dus op gepaste wijze dierendag mee heb gevierd: jawel, een stevige strandwandeling.Onbegrijpelijk, maar geen hond op het strand. BinQ had weer de tijd van zijn leven: lekker door de zee spetteren en Gaius  scharrelde daar achteraan. Wat is het toch een feestje om die hond zó te zien genieten. Aan het (bijna) eind van de wandeling kwam BinQ naast mij lopen en kreeg ik een paar stoten met zijn kop tegen mijn hand en op de één of andere manier ontroerde mij dat hevig. Net of hij mij bedankte. Mijn dierendag kan in elk geval niet meer stuk.

Hè,hè, eindelijk.Na alle regen, afgewisseld met buien en noodweer vanmorgen, schijnt nu de zon volop en kriebelthet meteen weer bij mij. Voor de tussen-de-middag-wandeling had ik naar het park zullen gaan maar, met een blauwe lucht, volop zon en een zuidelijke wind ga ik liever naar het strand. BinQ trouwens ook.Bizar genoeg was het strand uitgestorven.We zijn twee stellen tegengekomen die ook met hun hondliepen te genieten en BinQ deed zowaar gezellig tegen de bijbehorende honden.Toch anderhalf uur in straf tempo gelopen vanaf de boulevard tot aan de zandmotor en met de zon en de wind in de rug weer terug naar Kijkduin boulevard.Nu ligt BinQ op zijn bed ( nee, nog steeds niet op het korreltjesbed) een heel dikke dut te doen.Dadelijk om half vijf is er nog een verrassing voor hem: hij krijgt vandaag PENS door zijn brokken. Een feestmaal voor hem en voor mij een reden om een kaars aan te steken in de keuken om de stank te verdrijven.Ik wens jullie een fijn, droog weekeinde met veel wandelplezier.

Lieve mensen van Soza.

Vandaag is een bijzondere dag.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn zus en ik op het vliegveld van Eindhoven kennis mochten maken met vertegenwoordigers van jullie stichting. 

Op de laatste vlucht vanuit Spanje arriveerden even voor twaalf uur twee jongedames met twee grote reiskooien.

In de ene zat een grappige pup en in de andere lag helemaal achterin gepropt een witte bontvacht.

Met de hulp van Marjolein en haar man hebben we de kooi moeten ontmantelen, want BinQ weigerde eruit te komen.

Sindsdien is hij niet veel veranderd: wat hij niet wil, dóet hij niet. Goed, die bontvacht ontvouwde zichzelf en bleef groter worden totdat het een licht gedrogeerde reus was.

Gauw mee naar buiten waar hij de plas van zijn leven heeft gedaan, recht voor de ramen van het kantoor van de politie. ( in het volle licht.) 

Na een jaar aftasten van beide zijden mag ik nu toch wel stellen dat het een hond met een gouden karakter is. Hij is lief naar mensen, met name kinderen vindt hij wel interes-sant, helaas wat minder voor soortgenoten. Maar toch, soms komt hij op het strand een andere hond tegen die hem wel schikt en dan gaat de rem eraf. Dan geef je hem geen 

ruim acht jaar. Dan rent en springt hij in en uit de zee en 

heeft dikke pret. We kunnen wel stellen: het is een rare kwibus, die BinQ.

Omdat hij niet meer bang is voor de zee en elke wandeling eindigt met een drijfnatte hond die zelfs na afdrogen met een dik badlaken, nog úren lang nat blijft, heb ik hem voor zijn verhaardag, sorry verjáárdag, een korreltjesbed gegeven..

Daar heeft hij precies één poot opgezet en is, toen die korreltjes knersten er meteen weer vanaf gestapt. ENG !!

Gaius, BinQ’s makker in het kwaad ( = de Cairn-terriër van mijn zus ) vindt mij weer réuze lief omdat ik zo’n warm bed 

speciaal voor hem heb gekocht. Draait zich eens lekker om 

en je ziet hem vergenoegd kijken: zo, ik lig en doe er maar wat aan. Kortom, het leven met BinQ is elke dag weer opnieuw een feestje en ik ben zó blij voor hem dat hij misschien geen fijn leven achter de rug heeft, maar een prima oude dag. Ons motto is: niets moet, alles mag !

( binnen de grenzen der redelijkheid.)

Nogmaals Soza, bedankt dat jullie mij niet weigerden

omdat ik “op een appartement ” woon, zoals bijna alle asiels in Nederland mij deden. Hokken vol honden die een goed huis zoeken, maar nee,  “wij googelen niet hoe en waar U woont. Appartement is appartment, daar wijken wij niet van af.” Dom kortzichtig volk met een enorme eigendunk die asielbeheerders.

Een prettige dag allemaal, de mijne wordt dat zeer zeker: de zon schijnt volop en vanmiddag is het laag water, dus gaan BinQ en ik weer even het strand op.

Hè,hè, eindelijk.

Na alle regen, afgewisseld met buien en noodweer vanmorgen, schijnt nu de zon volop en kriebelt

het meteen weer bij mij. Voor de tussen-de-middag-wandeling had ik naar het park zullen gaan maar, met een blauwe lucht, volop zon en een zuidelijke wind ga ik liever naar het strand. BinQ trouwens ook.

Bizar genoeg was het strand uitgestorven.

We zijn twee stellen tegengekomen die ook met hun hond

liepen te genieten en BinQ deed zowaar gezellig tegen de bijbehorende honden.

Toch anderhalf uur in straf tempo gelopen vanaf de boulevard tot aan de zandmotor en met de zon en de wind in de rug weer terug naar Kijkduin boulevard.

Nu ligt BinQ op zijn bed ( nee, nog steeds niet op het korreltjesbed) een heel dikke dut te doen.

Dadelijk om half vijf is er nog een verrassing voor hem: hij krijgt vandaag PENS door zijn brokken. Een feestmaal voor hem en voor mij een reden om een kaars aan te steken in de keuken om de stank te verdrijven.Ik wens jullie een fijn, droog weekeinde met veel wandelplezier.